Ik had onlangs een boeiende gast aan mijn vegetarische tafel, predikant Axel Wicke.
Ik heb Axel om verschillende redenen uitgenodigd. We kennen elkaar niet persoonlijk, maar ik volg hem al een tijdje op Twitter (@elziax). Vorig najaar kwam ik op zijn tijdlijn terecht n.a.v. het kerkasiel van drie Armeense kinderen in buurt- en kerkhuis Bethel, waar Axel als predikant van de protestantse kerk in Den Haag-West een stuwende kracht achter was. Tijdens de uiteindelijk 3 maanden durende dag- én nachtmis (want een kerkdienst mag niet verstoord worden door de politie) ging Axel ook geregeld voor in de dienst. Via zijn levendige Twitter tijdlijn hield hij een breed publiek goed op de hoogte en leer ik hem verder kennen als een fervent kok en broodbakker, betrokken burger met roots in Berlijn, die een deel van zijn theologie opleiding in Amsterdam deed en daar zijn Nederlandse echtgenote leerde kennen. En als iemand die via dit sociale medium ook laat weten dat hij in de 40-dagen periode voorafgaand aan Pasen geen vlees gegeten heeft. Dat laatste deed mij hem een uitnodiging sturen om een keer bij mij te komen eten. Hij reageerde direct: ik kom graag een keer langs! Dus serveer ik vanavond tomaten- auberginesoep en een pompoen- bloemkool-curry. Maar eerst drinken we een Duits Hefeweizen-bier van Weihenstephaner (Axel: ‘de oudste brouwerij ter wereld’) en raken we direct in gesprek over reizen en eten. Hoe je overal op de wereld het mooiste contact maakt door met mensen samen te eten. Hoe hij ooit in Cambodia tot twee keer toe een pomelo-salade bestelde en de tweede keer erop stond in de keuken te mogen kijken hoe de kokkin deze uitzonderlijke salade klaarmaakte. En hoe blij hij is om als geëmigreerde Berlijner in de Randstad te wonen omdat je hier zo makkelijk aan de meest bijzondere ingrediënten kunt komen. Dan wil ik toch echt meer weten over zijn vegetarische vastenperiode. Axel: “Om te beginnen: ik ben geen vegetariër. Ik heb wel een periode in mijn leven geen vlees gegeten, vanwege mijn grote bezwaar tegen de bioindustrie. Maar toen in Duitsland de bio winkels opkwamen kon ik daar met gerust hart vlees kopen van dieren die een goed leven gehad hebben. Maar ik kook en eet zelf thuis geregeld vegetarisch. En in buurt-en kerkhuis Bethel serveren we elke dinsdag en elke tweede donderdag voor een klein bedrag maaltijden voor iedereen uit de buurt die wil mee-eten. Op de donderdagen zijn die maaltijden vegetarisch ’.
Over de 40-dagen periode: ‘de Lutherse kerk zit, met de Anglicaanse, nog redelijk dicht bij de Katholieke kerk en haar rituelen. Wij Lutheranen kennen bijvoorbeeld ook de biecht, maar bij ons is dat niet in een hokje maar open aan tafel, een relatief gewoon gesprek over wat misging de afgelopen tijd. De 40-dagen periode, tussen Aswoensdag en Pasen (met uitzondering van de zondagen) is voor mij vooral een periode waarin je je aandacht richt. Door iets 40 dagen anders te doen dan ‘normaal’, beleef je dat normale later veel intenser. Ik zal je een mooi voorbeeld geven: de eerste preek die ik ooit in Den Haag hield was op de eerste dag van de vastenperiode. Ik vertelde toen over mijn reis van negen maanden door Zuid Oost Azië. Al die tijd heb ik geen chocola gegeten, dat kun je in de tropen gewoonweg niet goed bewaren. Toen ik weer thuis kwam heb ik zo intens genoten van mijn eerste stuk chocola, een onvergetelijke ervaring. Daar gaat het voor mij om in de 40-dagenperiode: iets ontzien om het daarna weer veel beter te kunnen zien, er weer met aandacht naar te kunnen kijken en het te beleven. Ik heb dat nu dus gedaan door geen vlees te eten. Maar je kunt ook op heel andere manieren vormgeven aan die 40 dagen. Duitse kennissen van mij kopen aan het begin van de vastenperiode 40 briefkaarten en postzegels. Elke dag sturen ze iemand anders die ze lang niet gezien of gesproken hebben een kaart. Je kunt zelf die 40 dagen invullen naar waar jij je aandacht op wil richten.
Axel en ik praten nog lang verder over uiteenlopende zaken: over de stijgende zeespiegel en wonen in Den Haag, over Leonard Cohen, de ‘Echt Gebeurd’ Podcast en de zogenaamde zaadbommen (waardoor er in verschillende bermen in de buurt opvallend veel bloemen groeien). En ik geef hem een ‘Smakelijke Druppels’ cadeau, als dank voor zijn inzet bij het kerkasiel, een groots gebaar van liefdevolle volharding. Dat niet alleen in onze buurt leefde, maar dankzij een item op CNN zelfs opzien baarde in de wereld. Als ik Axel ver na elven uitgeleide doe hebben we het nog over theater en het Evangelie. Ik merk op dat ik veel geleerd heb door veel theater te zien. Maar het vooral belangrijk vind dat je ook leeft naar wat je daarvan geleerd hebt. Axel: ‘zo zie ik het ook met het Evangelie, het is vooral belangrijk om die woorden te leven’ Dank je wel Axel, voor het ruimhartig delen van je boeiende verhalen en inzichten!
